zondag 30 augustus 2015

Tuureluur

Hallo, mijn naam is Sofie en ik ben mama van 6!


Mijn blogtijd is blijkbaar geleden van vorig jaar 😏. Typisch!

Het afgelopen jaar was niet mild voor mij kan ik met een zweem van understatement meedelen. Geen nood, dit wordt geen gejammer bericht.

Ik richtte dit blog op om mijn naaisels en andere dingen te showen maar helaas kom ik er nauwelijks aan toe. De zes slorpen me echt in momenten volledig op. 
Logisch toch?! Ja, ja wellicht wel.
Vaak krijg ik de vraag hoe ik het in godsnaam allemaal doe. Eerlijk waar, ik weet het niet! Misschien is dit de sleutel tot mijn energiegebrek en mijn mentale black out periode. Moest ik eens weten hoe het moet...

De kinderen zie ik doodgraag. Elke dag is er helaas wel 1 of ander kind in crisis en moet ik mijn aanpak weer in vraag stellen. Na een periode van roepen en brullen, hoek zetten en bergen frustratie, test ik nu de positieve opvoedingsmethode met een vleugje mindfulness.
De bergen frustratie zijn nu ingewisseld voor een gigalomanische training in geduld en een nog groter herhalingsvermogen.
Of het vruchten afwerpt dat weet ik nog niet. Het swingt hier af en toe nog de pan uit wat testgedrag betreft maar rustiger zijn ze wel. Het gaat ook sneller over. 
To be continued denk ik dan maar.
(Even schrijven onderbroken voor een sessie hier en nu met de jongste zoon)

Overlaatst las ik trouwens bij een mama met ook een groot gezin, dat je soms jezelf wat respijt moet gunnen. In die fase zit ik helaas nog niet. De lat wordt hoog gelegd en falen is dus momenteel  de enige optie. Mijn gemoedstoestand laat soms te wensen over, al heb ik weinig tijd tot nadenken hierover.

Ik ben mama en meid en all round medewerker van ons gezin, toch schrijf je dit niet op een cv, enkel in mijn hart.

Die zes kleine kabouters zitten in
Mijn hart, maar 🙈🙈 wat is het zwaar
Echt echt waar
😘

7 opmerkingen:

  1. Kijk ernaar uit om meer van je te lezen xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dikke knuffel meid, ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou moet zijn, want zelfs met twee vind ik het soms al behoorlijk druk, dus wat moet dat dan niet zijn met 6 ... Logisch dat je soms jezelf in vraag stelt he, maar weet dat jij wel een fantastische mama bent voor die 6 kabouters he meid! Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankje Wendy voor je lieve woorden! Op **** dagen is het wel zo fijn om je even niet alleen te voelen hé

      Verwijderen
  3. Lieve Sofie, moedig dat je het even van je afschrijft. Ik heb er 3 en dat is maar half zoveel, toch heb ik dagen waarop ik denk dat mijn hoofd ontploft bij de minste input. Soms heb ik het gevoel dat ik niks anders doe als 'neen' zeggen, schreeuwen zelfs... Ik wil dat niet, maar het is soms sterker dan mezelf. En dan bedenk ik mij... Als ik zo'n dagen heb, waarop alles mij teveel is, is het logische dat ook mijn kroost zo'n dagen heeft. En dan zie ik alles weer dat in perspectief. Zoals je zegt... Ze zitten in ons hart!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hey Marjolein, maar jij hebt ook je deel zorgen hé meid!!
      Soms roep ik ook, echt vreselijk en je voelt je rot achteraf. Och onmacht!! En gewoon in de minderheid, mama vs kids :-)

      Verwijderen
  4. Lieve Sofie, moedig dat je het even van je afschrijft. Ik heb er 3 en dat is maar half zoveel, toch heb ik dagen waarop ik denk dat mijn hoofd ontploft bij de minste input. Soms heb ik het gevoel dat ik niks anders doe als 'neen' zeggen, schreeuwen zelfs... Ik wil dat niet, maar het is soms sterker dan mezelf. En dan bedenk ik mij... Als ik zo'n dagen heb, waarop alles mij teveel is, is het logische dat ook mijn kroost zo'n dagen heeft. En dan zie ik alles weer dat in perspectief. Zoals je zegt... Ze zitten in ons hart!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Sofie, moedig dat je het even van je afschrijft. Ik heb er 3 en dat is maar half zoveel, toch heb ik dagen waarop ik denk dat mijn hoofd ontploft bij de minste input. Soms heb ik het gevoel dat ik niks anders doe als 'neen' zeggen, schreeuwen zelfs... Ik wil dat niet, maar het is soms sterker dan mezelf. En dan bedenk ik mij... Als ik zo'n dagen heb, waarop alles mij teveel is, is het logische dat ook mijn kroost zo'n dagen heeft. En dan zie ik alles weer dat in perspectief. Zoals je zegt... Ze zitten in ons hart!

    BeantwoordenVerwijderen