zondag 30 augustus 2015

Tuureluur

Hallo, mijn naam is Sofie en ik ben mama van 6!


Mijn blogtijd is blijkbaar geleden van vorig jaar 😏. Typisch!

Het afgelopen jaar was niet mild voor mij kan ik met een zweem van understatement meedelen. Geen nood, dit wordt geen gejammer bericht.

Ik richtte dit blog op om mijn naaisels en andere dingen te showen maar helaas kom ik er nauwelijks aan toe. De zes slorpen me echt in momenten volledig op. 
Logisch toch?! Ja, ja wellicht wel.
Vaak krijg ik de vraag hoe ik het in godsnaam allemaal doe. Eerlijk waar, ik weet het niet! Misschien is dit de sleutel tot mijn energiegebrek en mijn mentale black out periode. Moest ik eens weten hoe het moet...

De kinderen zie ik doodgraag. Elke dag is er helaas wel 1 of ander kind in crisis en moet ik mijn aanpak weer in vraag stellen. Na een periode van roepen en brullen, hoek zetten en bergen frustratie, test ik nu de positieve opvoedingsmethode met een vleugje mindfulness.
De bergen frustratie zijn nu ingewisseld voor een gigalomanische training in geduld en een nog groter herhalingsvermogen.
Of het vruchten afwerpt dat weet ik nog niet. Het swingt hier af en toe nog de pan uit wat testgedrag betreft maar rustiger zijn ze wel. Het gaat ook sneller over. 
To be continued denk ik dan maar.
(Even schrijven onderbroken voor een sessie hier en nu met de jongste zoon)

Overlaatst las ik trouwens bij een mama met ook een groot gezin, dat je soms jezelf wat respijt moet gunnen. In die fase zit ik helaas nog niet. De lat wordt hoog gelegd en falen is dus momenteel  de enige optie. Mijn gemoedstoestand laat soms te wensen over, al heb ik weinig tijd tot nadenken hierover.

Ik ben mama en meid en all round medewerker van ons gezin, toch schrijf je dit niet op een cv, enkel in mijn hart.

Die zes kleine kabouters zitten in
Mijn hart, maar 🙈🙈 wat is het zwaar
Echt echt waar
😘

Ileana


Deze titel zag ik toch geregeld verschijnen deze zomer en menig foto's werden begaapt.
Mooie exemplaren, minder mooie exemplaren en ronduit schitterende exemplaren sierden mijn bloglovin feed.

Ik kocht het patroon en zou het gaan maken. Tijd is hier een schaars goed en soms zelfs gerantsoeneerd.
Met wat geluk (was vergeten dat speelpleinwerking al gestopt was en
Moest een noodlijntje uitwerpen
In zake kinderopvang) kon ik de workshop volgen bij framalo samen met Marte (gaan naar de site, echt echt echt). Helemaal fan.

Heerlijk! 
Patroon is zo mooi maar toch ben ik blij met de vele tips om het allemaal afgewerkter en netter te krijgen. Tijdens de workshop van de lotta dress, leerde ik veel bij, tijdens de ileana nog meer, anders.
Het resultaat is navenant door de goede tips en een portie "boost-je-zelfvertrouwen".
Toch geen alledaags en snel snel projectje maar zeker voor herhaling vatbaar.
Ach, de mins zie je altijd omdat je weet dat ze er zijn hé. Ik hoop toch om mijn naaiskills een trapje hoger te krijgen in de komende maanden dankzij de tips van Marte, de tutorials links en rechts op diverse blogs en de live nepentip van seija. Work in Progress (as Always bij mij)

 
Het werd een ileana met halve cirkelrok, raglan en gevoerd bovenstukje, paspel Wilde ik er graag in en dat vind ik nog steeds het mooiste eraan. De paspel komt vanuit mijn paspeldoos en heb ik nog kilometers van (echt, ik zever niet), dus zilverpaspel...oh ja...er komt nog!
Anaïs mocht het kleedje dragen, ze koos een stofje bij framalo, klik gewoon HIER en je komt er vanzelf. Ze is 7 en ik maakte een 5 van bovenstuk en rok maar verlengde tot een 7 jaar. de voering is van soft cactus.

Ileana, een aanrader!!















We leven nog!

Yip, zoals de titel zegt, eerlijk en waar, we leven nog!

De voorlaatste dag vakantie en zo, dan mogen we met relatieve zekerheid aannemen dat we er geraakt zijn!
Hoera, driewerf hoera! 

Op 1 juli zette de zomer fantastisch in met een dag om u tegen te zeggen. Bellewaerde met een groep jeugdige enthousiastelingen en temperaturen die vlotjes de 30 graden overschreden.
Geluk? Of toch een trend?
Her schijnt dat het hier geregend heeft in juli, de regenputten beamen dit. De bruine zonnige kleur van mijn 6 berggeitjes verraden echter dat wij bijna 14 dagen lang genoten hebben van het zonovergoten Zwitserland (#intersoc #stmoritz).


Augustus deed niet veel onder op vorige week na.
We genoten van een mooi festival "ten vrede" met Marc de bel (ik ben fan, ja) jan de Smedt (hm ja, ik geef het toe, ❤️, ik werd groot met de nieuwe snaar) en 1 of ander circus waar ik niets van snapte maar desalniettemin hilarisch bleek voor mijn 6-koppig team.




We werden s nachts getrakteerd op noodweer en een enorme klets water. Ik ben niet de dapperste der galiërs en al zeker niet wanneer het onweert. Mijn slaap werd ingekort, mijn Wallen verlengd.

En zondag kwam alsof zaterdagnacht niet was geweest. 

En we deden nog eens van
Zwemmer zwem, zodat de strand uren
Werden afgerond op "ontelbaar"


Er werden tandjes getrokken, tanden vielen uit, andere groeiden terug, er werd een schouder gebroken, een vis gevangen, vis gerookt, mosselen opgegeten en ijsjes... Goch, wat aten ze ijsjes.
Vriendschappen werden gesmeed, verbroken en hersteld. Zusterlijk en broederlijk samen spelen op de grenzen van de toegelaten decibel normen (dank u buren)
Er werd nagedacht over leven na de zomer en plannen werden gesmeed over naschoolse activiteiten en dergelijke meer.
Verjaardagen werden gevierd en nog zo zo zo veel meer.
Zomer 2015, u compenseerde 2014 wonderwel, wij danken u voltallig vanuit ons diepste der hart! Kom gerust terug, zo ergens volgend jaar...
💋