zondag 26 januari 2014

Op avontuur


Opgelet : emopost...

Zucht, het was mijn echtgenoot...correctie... Mijn allerliefste echtgenoot die er mij attent op maakte dat mijn blog reeds 3w blanco is...

Ai ai caramba. Laat het ontbreken van woorden nu eens omgekeerd evenredig zijn aan de drukte in de webshop (en
Mijn leven)  : juij!!

Leuk, vermoeiend en soms wat ontmoedigend.

Ik hou van de stoffen, ben zo dankbaar voor de ontzettend talrijke klanten. En of ze nu eenmalig zijn of blijvend, ze hebben me een enorme boost gegeven :-)

Waarom ontmoedigend? Ach. Drukke tijden, haast... Ik hoef jullie het spreekwoord niet te herhalen ;-) maar ja hoor, proefondervindelijk onderzocht en het klopt als een bus. Maar waar ligt de grens tussen snel willen zijn, mensen te behagen en mensen te moeten ontgoochelen omdat je de voorganger nog een tweede keer wou controleren om je perfectionistische ego te behagen?!

We leren het wel zeker?! Met vallen eneuh opstaan, maar laat me hier nog maar eventjes lekker liggen...



Deel 2 van mijn avontuur, zijn mijn lieve allerliefste 6de leerjaar girls en boys, die bij mij vormselcatechese volgen.  Een
Primeur voor mij, een unicum voor hen, dus het MOET goed zijn.

Toch enkele slapeloze nachten opgelopen (loop je dat op?) omdat mijn idealistische ik, zo persé die jongvolwassenen een boodschap wil meegeven. Niet die droge standaard aframmelingen, neen, echt iets recht uit het hart en to the point!  Geloof anno 2014w

Tuurlijk werd en word ik gek verklaard, niets nieuws lol, maar zo ben ik nu eenmaal. 
Ik geloof ik vertrouw en waag de sprong om te geloven🎶🎶🎶🎶

Het loopt goed op vrijdag, al zou ik nog wat willen sleutelen aan de juiste doelen.
Oh, vertelde ik al van de keileuke groep die in heb. Yezzzz we rock... Neen they rock, maar dan echt hé. Ik sta echt versteld van die mannen. Was ik zo toen ik 12was? Ah ik denk het niet...

Hmm
Je hoort het al, van naaien is er niet veel meer in huis gekomen, al groeit de to do lijst als klimop langs een gevel ...

Fieuw. Moe... Echt moe.

Ik droom van pakketjes die me achtervolgen, ritsen en paspels die me willen oppeuzelen als het eerste beste zomerribbetje, vers van de bbq.
Vormelingen die me doen zingen en me uitlachen als ... Hm ja gewoon uitlachen (echt al erg genoeg) 

Heb ik dan nog verteld dat die 6 aapjes van mij, me ook nog willen? Ik vlot kamsnaps kan tellen en tegelijk de tafel van 3,4 en 7 omgekeerd en binnenste buiten kan opsommen?

2014, een nieuw jaar, een nieuw avontuur.

En nu in Vlaamse velden. Even time out! Heel even slapen. En morgen, dan ben ik er weer... Voor iedereen 
💋

1 opmerking: