Nu dit jaar is het anders. De 100 jaar geledenheid en dergelijke zit hier wel voor heel veel tussen. Ik snap de commentaar wel dat er platte commercie is, maar is het niet aan ons om daar deel aan te nemen ja of neen?
De voordelen voor onze streek (ik woon echt aan het front) zijn toch niet min. De monumenten werden opgekalefaterd en nieuwe plakaatjes werden her en der gezet. De dodengang waar ik dagelijks passeer, besloot nu plots na 100 j dat het stukje Duitse loopgraaf van nu voort ook mag bezocht worden en ook bloemen verdient.
Ik zag onlangs een enorm mooi stuk theaterwandeling op het Duits militair kerkhof te vladslo en blijf verbaasd over de oorlog. Verbaasd over de waanzin, verbaasd over de gruwel, maar ook over de persoonlijke kracht van sommige mensen tijdens die afgrijselijke jaren. Welke nationaliteit ook, niemand verdiende de modder, de ratten, de luizen, de terreur hier in de loopgraven aan de ijzer.
Nergens eigenlijk, maar vandaag denk ik aan die eerste grote oorlog, hier dicht bij mijn bed...
Even stilte in mijn hoofd vanmorgen toen ik het mooie kaartje kreeg met alle namen erop van de gesneuvelden te groot pervijze. Alle roosjes en de lange lijst die werd voorgelezen. De militaire groet, the last post en de obligate citaten van john mccrae. Kippenvel! Echt
Ik,leerde ook bij. Ik ontdekte het graf van een gesneuvelde Canadese piloot. Zijn mooie graf, zo weggestopt ergens achterin het kerkhof werd ook voorzien van bloemen, woorden en een mooie groet. Hij stortte neer op schoorbakkebrug, een scheet van bij mij (woon in schoorbakkestraat).
James Albert Robertson
Het doet me wat die oorlog. Nog steeds vinden we spullen, granaten, obussen, stukjes schoen, granaten of een mooie gamel. Het word tastbaar, een stukje van ons...
Zoveel mensen gestorven, zovelen nog steeds vermist. Iemand vertelde ooit,,moesten alle nog niet opgegraven soldaten hier aan de ijzer tussen Nieuwpoort en pervijze recht kunnen staan, dan zouden we schrikken van hoeveel er nog zijn.
Zolang ik kan, zal ik jullie herinneren en jullie verhalen vertellen...we Will remember!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten