Echt waar, spoken bestaan niet. Dat hebben ze mij altijd geleerd! Toch bleef er altijd wat aan me knagen en checkte is 's avonds toch stiekem mijn kast en de onderkant van mijn bed.
Tot op heden ben ik niet de grootste durfal wat den donkeren betreft.
enfin ja, we dwalen af. Spoken dus, ik heb het levende bewijs dat ze WEL degelijk bestaan. Hier bij mij komen ze zelfs per twee en heten ze Arne en Aure. Hun kinderbedjes zijn weg en werden ondertussen vervangen door grotere exemplaren in de hoop hun nachtelijk geklim, geklauter en gespook op te lossen. Helaas pindakaas dus. Ze hebben geen honger en geen dorst, ze willen ook niet speciaal de mama (mij dus) zien, eerder kruipen ze stiekem in het bed van grote zus, of vinden het leuk om de douchekraan open te draaien. Ja idd, zo midden in de nacht...
Ik heb het niet zo voor opsluiten en netten overspannen of mini-dwangbuizen, maar het is me na al dat nachtelijk gespook toch al een paar keer door het hoofd geflitst.
Na overdenking wat het precies zou kunnen zijn wat hen wakker maakt zo midden in de nacht en besluit te gaan "tjolen" en "dolen", heb ik het wellicht gevonden (aha!). ze slapen nog steeds met hun zomerse pyjamaatjes, dus dacht ik van er winterse te maken. Die 2 kleinste spoken van mij zijn weeral gegroeid (al ben ik blij dat het niet gigantisch is bij hen, moederharten en kleine kinderen weet je wel) dus moest ik toch een maatje 92 tekenen, wilde ik hen er de ganse winter mee laten doen.
Ik koos voor het patroon van heidi and finn, all you need jammies. vele combinatie mogelijkheden en echt niet moeilijk. heeeeeeele duidelijke uitleg en mogelijkheden om zelf wat aan te passen.
ik maakte de night gawn met legging en de full tee met de legging.
dus dit werd het. Nicky velours met hun foto's op (van bij mij), boordstof ook van bij mij.
de aan foto volgt later vanavond nog.
De aan foto's dus:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten