Weer een woensdag overleefd!
En wat voor 1. Deze morgen stond voor dag en dauw, schoonvader met hark en kruiwagen in de aanslag klaar om het onkruid te bevechten. Toegegeven, +1 en een kus van de desperate house-me want ik haaaaaaat onkruid trekken.
Soit, dit terzijde. Iedere mama/papa (oh zo urban deze dagen) die s morgens zoon en dochterlief moet zien klaar te stomen op zijn of haar eentje, weten hoe belangrijk structuur is en vooral hoe fragiel die structuur is.
Opduikende schoonvaders (opa's dus) zijn zo van die factoren die de harddrives van kleine kinderkopjes zonder verpinken formatteren en dan moet de mama (of de papa, jaja, was jullie niet vergeten) zich maar zien te redden.
Met een half oog, las ik in het nieuwsblad dat kinderen slecht ontbijten. En dat dit hoofdzakelijk door luie ouders zou komen. Hmm, zag nog net de dochter van de glijbaan glijden om 8u s morgens en had zo mijn bedenkingen bij het artikel. 4 boekentassen aan het prepareren ondertussen, kousen aan het aandoen aan de jongste der schoolgaande dames, de dweil prepareren voor de ochtendlijke spik en span poging, en een oog op de stapel onaangetaste "Choco-stuutjes" plus bijhorend multivitamine sapjes.
Zucht, een blik door het keukenraam en de kinderen als een schare groupies rond opa zien zwermen deed me toch even nadenken over het desbetreffende artikel.
Soit, 8.45 allen stipt met chocoboterham in de maag, toch kunnen afleveren op school. Fieuw...
Nog snel wat lezen met het derde leerjaar om dan richting Roeselare te vertrekken all set om de bestelde vleescollis op te halen.
Je weet wel, de desperate soort huismussen onder ons, heeft immers altijd een goei lappeke biefstuk in de Vriezer (ja met hoofdletter) rusten.
Nu moet je weten dat Pervijze - Roeselare met alle omwegen want weg heeft van oostende - Gent. Serieus ik denk dat je sneller in Gent staat. Enfin ja, met 2 super welgezinde baby's (echt!) gaat de tijd sneller. Arne zegt neeeee op alles en als je vraagt "oe ist" zegt hij "goeeee". Ok, geniale baby van mij, uiteraard, no comment ;-)
Omdat we onszelf graag pijn doen, in springvitese de halve dagtocht terug richting Pervijze met nu 2 minder welgezinde baby's. Gelukkig een pakje schelletjes in de hand om de onrustige troepen te voederen. Helaas na schel 2, vonden ze het leuker om mama te bekogelen. Geniale baby's, i know, zou er zelf nooit opgekomen zijn, (kuch en wrijft nog wat schelleke uit mijn haar).
Op school gemerkt dat harddrive nog steeds gewist was en opa nog steeds in pole position was, wat het onkruid betrof.
Vlees moest in de diepvries en vacuüm machientje weigert dienst!
Aaaaargh....
Pauze tot na het eten om dan in volle glorie te hernemen.
Als beloning deze namiddag mocht ik nog pannenkoeken bakken en het eten voor des avond te voorzien.
De twee kleinste vonden het leuk alle maar dan ook alle kasten te inspecteren en van hun inhoud te ontdoen.
Remember genius babies?! En oh ja, ze zijn met twee, daar kan je echt niet tegenop.
Thank god dat de papa nog thuiskomt en zich direct wil smijten op mijn vers gemaakte vleesbrood met champignons en witloof plus rosties.
Slechts twee telefoons, 1 bofrost bezoek (ja want die komen altijd wanneer je eet, ongeacht het uur) 1 tnt leveringske en 1 (neen 2) borden die professioneel de grond werden ingemikt. Je hoort het, een rustig avondmaal zoals altijd.
Nu, nu heb ik mezelf opgesloten in de badkamer en heb uitzicht op... Euh mezelf in de grote spiegel. Ik constateer dat ik nog leef! Yes i did it!! De blutsen, builen en gehavende kledij neem ik erbij.
Nu zit ik hier met mijn tntke, met een mooie sticker op "kleurenmix"
Aaaaaah zen...
Terwijl op de achtergrond de geluiden te horen zijn van papa versus de 6, lijkt alles toch te verstommen en kan ik weer dromen van rustiger dagen en ronkende naaimachines
Dankje kleurenmix.nl dankje
Zwaai zwaai, baai baai....
Morgen een nieuwe dag
Mwaaah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten